TRIDUUM PASCHALNE (1-4 KWIETNIA 2021)
Od Mszy św. wieczornej Wielkiego Czwartku aż do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania Kościół sprawuje co roku największe misteria ludzkiego odkupienia. Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego uobecnia i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem.
I. WIELKI CZWARTEK (1 KWIETNIA, 18.00)
W tym dniu wieczorem Pan Jezus spożył z uczniami Ostatnią Wieczerzę, a wieczorem udał się z uczniami do Ogrójca na całonocną modlitwę.
Msza Wieczerzy Pańskiej – godz. 18.00. Po Mszy, do godz. 24.00: Adoracja przy Ciemnicy (z liczbą wiernych ograniczoną przepisami sanitarnymi).
Świętowanie Paschy było związane z największą interwencją Jahwe w historii narodu wybranego – uwolnieniem z niewoli egipskiej (Wj 12-14). Sam opis spożywania uczty paschalnej skoncentrowany jest na spożywaniu mięsa pieczonego baranka, którego krwią zostały pokropione „odrzwia i progi domu” (Wj 12,3-8). Krew baranka, którą zostały oznaczone domy Izraelitów sprawiła, że ominęła je plaga niszczycielska, którą Bóg ukarał ziemię egipską (Wj 12,13). Jezus także świętował Paschę ze swoimi uczniami (Mt 26,17-30; Mk 14,12-26; Łk 22,7-39; J 13-17). Ewangeliści nie mówią nic na temat spożywania baranka przez Jezusa i uczniów (co z pewnością miało miejsce), ponieważ to Jezus jest zabitym Barankiem, którego krew wylana na krzyżu przyniosła ludzkości zbawienie („Baranek, który gładzi grzech świata”; J 1,29). W Ewangelii Jana podczas wieczerzy przed Świętem Paschy Jezus umył uczniom nogi (J 13,1-15). Czynność tę w starożytności wykonywali niewolnicy. Jezus w ten sposób oddaje się całkowicie wspólnocie uczniów: „do końca ich umiłował”! (J 13,1). Obmywanie nóg należy odczytać w kontekście paschalnym: Jezus przez śmierć na krzyżu przechodzi z tego świata do Ojca. Uczniowie przez obmycie wodą (sakrament chrztu) mają udział w tajemnicy paschalnej Chrystusa (J 13,8). Otrzymują także nakaz moralny sformułowany w przykazaniu miłości (J 15,12-17). Gdy inni ewangeliści skupiają uwagę na ustanowieniu Eucharystii, Jan akcentuje zobowiązania płynące z tego wydarzenia: uczniowie mają coraz bardziej upodabniać się do Nauczyciela i Pana przez czynną miłość („i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi”; J 13,13-15).
II. LITURGIA MĘKI PAŃSKIEJ W WIELKI PIĄTEK (2 KWIETNIA, 18.00)
W tym dniu miały miejsce następujące wydarzenia w życiu Pana Jezusa:
Od świtu do godz. 9.00: Pojmanie, proces i droga krzyżowa. Godz. 9.00: Ukrzyżowanie. Od godz. 9.00 do godz. 15.00: Konanie na krzyżu. Godz. 15.00: Śmierć na krzyżu. Przed zmrokiem: Zdjęcie ciała z krzyża i złożenie do grobu.
W Wielki Piątek obowiązuje post ścisły.
Nie ma Mszy porannej.
Od godz. 7.00 do liturgii trwamy na adoracji z udziałem członków wspólnoty im. św. Jana Pawła II.
Droga Krzyżowa: o godz. 15.00.
Liturgia na cześć Męki Pańskiej – godz. 18.00.
Po liturgii, do godz. 24.00 – Adoracja przy grobie Pańskim
W czwartej pieśni o słudze Jahwe prorok Izajasz nie tylko mówi o ogromie jego cierpienia, ale również wskazuje na jego sens: „sprawiedliwy mój sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości on sam dźwigać będzie” (53,11). Sługa Pana składa ofiarę ze swego życia za grzechy ludzi: „On sam obarczył się naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści”, „Pan obarczył go winami nas wszystkich”, „za grzechy mojego ludu został zabity na śmierć”, „On wyda swe życie na ofiarę za grzechy” (Iz 53,4.5.8.10). Cierpienie i śmierć sługi Jahwe zapowiadają ofiarę Jezusa Chrystusa, „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata” (J 1,29). Ewangelista Jan przytacza słowa arcykapłana Kajfasza, który uznał, że „lepiej dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby maił zginąć cały naród!” (J 11,50; 18,14). Arcykapłan przez śmierć chciał ocalić naród od zagrożenia ze strony Rzymian (przeciwni wszelkim ruchom mesjanistycznym; por. J 11,47-53). Jezus jednak mógł o wiele więcej: „stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają (Hbr 5,9). Autor Listu do Hebrajczyków wzywa zatem chrześcijan, aby „przybliżyli się z ufnością do tronu łaski” (4,16). Bóg bowiem sprawuje swoją władzę, aby udzielać łaskawych darów: miłosierdzia i pomocy w czasie przez siebie ustanowionym (Hbr 4,16).
Zasłonięty w przestrzeni sakralnej przez dwa tygodnie krzyż w liturgii Wielkiego Piątku ukazuje się oczom zgromadzonych z tym większą mocą. W potrójnym odsłonięciu tego znaku miłości przy słowach: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata. Pójdźmy z pokłonem składamy dziękczynienie i głęboką cześć Jezusowi za Jego ofiarę.
III. UROCZYSTOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO – WIGILIA PASCHALNA (3 KWIETNIA, 21.00)
Od piątku wieczorem, przez sobotę i w noc z soboty na niedzielę
Pan Jezus jest złożony w grobie (w międzyczasie ma miejsce „zstąpienie do piekieł”).
W Wielką Sobotę nie ma Mszy porannej.
Od godz. 7.30 do godz. 20.00 trwa adoracja Najświętszego Sakramentu przy grobie Pańskim w asyście członków Ochotniczej Straży Pożarnej.
W tym roku w Wielką Sobotę nie będzie poświęcenia pokarmów w świetlicy w Cieplewie. Jeśli ktoś, mimo epidemii, będzie chciał, aby pokarmy na stół wielkanocny pobłogosławił kapłan, może przyjść przed kościół w godz. 10.00- 14.00 i zaczekać na kapłana, który co pół godziny będzie wychodził przed kościół z modlitwą błogosławieństwa. Zalecane jest jednak pozostanie w domach, a w poranek wielkanocny niech najstarszy członek rodziny pobłogosławi rodzinę i pokarmy; odmówmy przy tym „Ojcze nasz” (można też skorzystać z tekstu modlitwy załączonej na naszej stronie facebooka i na naszej stronie parafialnej).
W nocy z soboty na niedzielę Jezus zmartwychwstał.
W sobotę po zmroku, o godz. 21.00, celebrujemy liturgię Wigilii Paschalnej w Wielką Noc.
Kontynuacją świętowania zmartwychwstania Pańskiego będzie niedzielna Rezurekcja o godz. 6.00 upamiętniająca przybycie do grobu świadków, którzy zastali grób pusty.
Po śmierci i pogrzebie Jezusa, kiedy minął szabat, kobiety udały się do grobu, aby namaścić Pana (Mk 16,1). Interesująca jest wzmianka ewangelisty Marka, że przyszły do grobu „wczesnym rankiem” (16,2). Słowo „poranek” jest powtarzane jak refren w poemacie o stworzeniu świata (Rdz 1,1-2,4a). Zatem to zestawienie może wskazywać na nową rzeczywistość, jaką było zmartwychwstanie. Aż trzykrotnie w dzisiejszym fragmencie Ewangelii został użyty czasownik patrzeć”: kobiety patrzyły na odsunięty kamień u wejścia do grobu (Mk 16,4), ujrzały młodzieńca w pustym grobie (Mk 16,5) oraz zostały poinformowane, że zobaczą Jezusa w Galilei (Mk 16,7). Bezcelowe jest szukanie Jezusa w pustym grobie („nie ma Go tu!”; Mk 16,6). Młodzieniec ubrany w białą szatę (chpdzi o anioła; por. Mt 28,5; Łk 24,4) „siedzący po prawej stronie” może wyobrażać zmartwychwstałego Chrystusa, który zasiada po prawicy Boga (por. Mk 12,36). Maria Magdalena, Maria i Salome dowiedziały się od młodzieńca, że Jezus, który został ukrzyżowany, zmartwychwstał (Mk 16,6). Otrzymały także nowe zadanie (niepotrzebne jest już namaszczenie), aby powiedzieć uczniom i Piotrowi, że Jezus poprzedza ich do Galilei i że tam Go zobaczą (Mk 16,7). Pusty grób jest jedynie znakiem, natomiast spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem, a więc realną osobą, mają fundamentalne znaczenie dla bycia Jego uczniem. Młodzieniec w grobie poucza, aby pamiętać o słowach Jezusa i podążać za Nim (Mk 16,7). W ten sposób została wyrażona formacja uczniów (bycie w drodze, naśladowanie), która prowadzi do spotkania ze zmartwychwstałym Panem (por. Mk 16,9-20).
Wigilia Paschalna to największa i najczcigodniejsza ze wszystkich uroczystości roku liturgicznego. Stanowi ona serce całego roku liturgicznego, który jest aktualizacją, przygotowaniem, apogeum, kontynuacją i zakończeniem Paschy. Z Paschy wypływa całe życie i zbawienie Kościoła i z niej biorą początek wszystkie inne święta. Pascha promieniuje i rozświetla cały rok liturgiczny, i czyni z niego jeden wielki dzień.
IV. UROCZYSTOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO – MSZA W DZIEŃ (4 KWIETNIA)
Msze święte Zmartwychwstania Pańskiego: o godz. 8.30, 10.00, 11.30, 12.45 i 18.00.
Wieczorem skończy się Triduum Paschalne.
Ewangelista Jan łączy fakt przybycia Piotra i umiłowanego ucznia do grobu Jezusa ze zrozumieniem „Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych” (J 20,9). Być może chodzi tu o samą Ewangelię Jana, w której została przekazana prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa. Dotąd bowiem uczniowie nie znali tej rzeczywistości, jaką jest powstanie z martwych, ale czytelnicy dzięki Pismu, w którym zawarte jest prawdziwe świadectwo umiłowanego ucznia (J 21,24), już znają prawdę o zmartwychwstaniu Jezusa. Czytelnicy nie mają możliwości wejścia do grobu i sprawdzenia płócien. Piotr i umiłowany uczeń przez znak pustego grobu doszli do wiary w zmartwychwstanie Jezusa. Czytelnicy natomiast poprzez Pismo stykają się z tą prawdą i wezwani są również do wiary (J 20,30-31).
Apostoł Piotr w domu setnika Korneliusza w Cezarei wygłosił mowę, w której podkreślił najważniejsze prawdy wiary związane z doniosłością czynów Jezusa Chrystusa (Dz 10,34a.37-43). Są nimi przede wszystkim ukrzyżowanie i zmartwychwstanie. Piotr wyznał, że został powołany przez Boga wraz z innymi apostołami na świadków zmartwychwstania (na co wskazuje fakt spożywania wspólnych posiłków ze zmartwychwstałym Jezusem; Dz 10,41). Ogłosił również to, co zostało mu przekazane, że Chrystus jest Sędzią żywych i umarłych i że przez wiarę w Jego imię otrzymuje się odpuszczenie grzechów (Dz 10.42-43).